In naam der Koningin! Bedrog om de kroon?

Deze blog is overgenomen van mijn persoonlijke hyves

Donderdag 10 maart 2011
Met deze blog wil ik de aandacht vestigen op het feit, of de Koningin wel rechtmatig op haar troon zit? Er gaan vele geruchten de rondte hierover en vind ik dit meer dan interessant om verder uit te diepen. Zelf ben ik ook niet zo koningshuis gezind en word ik daar alleen maar bevestigd in. Vandaar dan ook dat ik hier op mijn hyves aandacht wil schenken aan de mythe rondom het koningshuis en daarmee ook de huidige monarchie. Het is aan een ieder om zijn of haar conclusie hieruit te trekken.

Bron: Klokkenluideronline
Na aanleiding van boek Ine Veen, over 'Bedrog om de kroon: de geheimen van Juliana en Beatrix'
Er circuleren al jaren geruchten dat de koningin helemaal geen recht heeft op de Nederlandse troon en er dus onwettig zit. In 1884 stierf de allerlaatste echte prins van Oranje, en nu hebben we ineens een hele familie. Hoe kan dat eigenlijk…? Wat is er waar van alle onwettige kinderen van prins Hendrik en prins Bernhard? Is Beatrix eigenlijk wel het eerste kind van Juliana, want wie is die geheimzinnige Marie-Claire? Hoe kwamen die Oranjes bovendien aan dat enorme fortuin dat ze zouden bezitten? Alleen door de Shell-aandelen van Wilhelmina? Een zeer ongewoon boek dat ons koningshuis kritisch tegen het licht houdt. De uitkomst is verrassend: misschien is deze familie wel even ´koninklijk´ als u en ik.


De verschijning van dit boek deed deed mij terugdenken aan Marie Claire (1926-1997), die in feite onze Koningin had moeten zijn na Juliana. Maar als incestueuze dochter van Juliana en diens vader Prins Hendrik, was dit uiteraard geen haalbare kaart. Het verhaal dat de koningin een product is van een inter-familiaire bevruchting van vader op dochter, die op dat moment ook nog minderjarig is, is natuurlijk niet verkoopbaar aan het Nederlandse volk. De Lockheed-affaire en het NSDAP-lidmaatschap van Bernhard zijn daarbij kinderspel. Allemachtig. Dit doet de buitenechtelijke escapades van Bernhard verbleken, zoals geschiedschrijver Jan Kikkert het aan mij verwoordde. Dus werd Marie Claire direct na haar geboorte bij de vuilnisbak gezet en beroofd van een stabiele jeugd en de wetenschap wie haar ouders zijn.

Maar van wie komt dit verhaal nu eigenlijk? Wie is daar de bron voor? Welnu, een betrouwbaarder bron kunnen wij u niet bieden. Een bron van naam en faam. Strafrecht-geleerden van het grootste formaat. De bron is namelijk het advocaten-echtpaar Carrie en Geert Jan Knoops (foto: Carry Knoops) die Marie Claire jarenlang hebben bijgestaan in haar strijd voor het recht om te weten wie haar ouders zijn. “Het meest geheime dossier van ons kantoor”, noemt Carry het. Zij vertelde aan Micha Kat dat Maria Roovers, die zichzelf liever Marie Claire noemde, de geheime dochter was van wijlen Prins Hendrik (de prins-gemaal van Wilhelmina) en zijn dochter wijlen koningin/prinses Juliana, die dit kind op 17 jarige leeftijd gebaard zou hebben. Sindsdien is er veel gebeurd, hebben wij veel geleerd en zijn gefascineerd door dit verhaal, dat wat ons betreft een grotere tragedie is dan Romeo en Julia, met dit verschil dat het niet verzonnen is.

Voorts is mij gebleken dat tot nu toe geen van de reguliere media zijn vingers wil of durft te branden om het verhaal te brengen, terwijl ik van mening ben dat het historisch en staatsrechtelijk, een belangrijk drama is met de ingrediënten van een Ludlum-thriller. Dus behalve leerzaam ook nog spannend en tragisch.

Waarom de Knoopsen dit grote geheim menen te moeten bewaren en vooral voor wie, begrijp ik nog steeds niet, maar het hoeft ook niet meer. De last is postuum van hun schouders genomen door Marie Claire zelf. Medewerkers van deze site ontdekten na intensief Googelen dat Marie Claire zelf een uitgebreid dossier heeft achtergelaten via haar steun en toeverlaat pater Gerard Timmers, die een paar jaar later overleed dan zijzelf. Deze heeft het hele levensverhaal van Marie Claire in 2001, vlak voor zijn dood, geschonken ter openbare inzage aan het Katholiek Documentatie Centrum van de Radboud Universiteit. Na enige discussie met archivaris Peters of het dossier inderdaad openbaar was, er was namelijk nooit om inzage gevraagd, bleek dat pater Timmers het inderdaad voor de openbaarheid had bedoeld, zodat het verhaal van Marie Claire ooit nog eens met het publiek gedeeld kon worden. Dus togen wij in de zomer van 2009 met een trio, waaronder Wim en cameraman Eric, naar Nijmegen, alwaar wij hartelijk ontvangen werden door de heer Peters, die al klaar stond met een trolley van 10 maagdelijke ordners die elk honderden pagina’s bevatten. Het was ons meteen duidelijk dat wij de eersten waren die onze ogen mochten laten glijden over deze schat van autobiografieën, documenten en correspondenties. Wij hadden echter geen tijd om dat allemaal te lezen die dag. Dus sloeg Wim aan het fotograferen met de digitale camera. Omdat zo’n camera slechts een beperkt aantal pagina’s kan bevatten hebben we een selectie gemaakt van zo’n 800 pagina’s, welke wij nu graag met u willen en kunnen delen.

Dit is het tragische, aangrijpende verhaal van onze vergeten, doodgezwegen, weggegooide Koningin. Laten we deze keer maar niet zeggen In naam der Koningin, maar Uit naam der Koningin.