Ik respecteer mensen die geloven in God, Jesus, Allah, of welke andere messias dan ook, maar zelf heb ik er niets mee. Daarom kan het volgende artikel mij ook zo bekoren ...
Bron: Volkskrant
Donderdag 17 maart 2011 20:53 door Kees Smit
Een god die niet luistert en geen antwoord geeft.
'Er is meer tussen hemel en aarde,' menen veel mensen. Meer dan wat? Shakespeare zei in Hamlet, '...than there is dreamed of in your philosophy.' En de mensen om je heen zullen misschien antwoorden, als je het vraagt: 'Meer dan het zichtbare en wat wetenschappelijk onderzocht kan worden. Misschien God, maar ja, wat is God?'. Niemand die dat weet.
Het vage besef dat er een God is, leeft bij veel mensen, ook in ons ontkerkelijkte land. We hebben de godsdienst massaal achter ons gelaten. Ik heb een jeugd achter me van dagelijks naar de kerk gaan, van te communie gaan, biechten, rozenhoedjes bidden, naar het lof gaan en naar preken luisteren. Zelfs als student ging ik nog wekelijks naar de studentenkapel. Daarna was het ineens over. Het hoefde niet meer.
Geloven in God als schepper houdt nog niet in dat je godsdienstig moet zijn. Als gelovige krijg je er een dagtaak bij, het zinloze bezig zijn met godsdienstige plichten. Vasten, bidden, naar de kerk, de moskee gaan. Lezen in de bijbel, de koran of een ander heilig of tenminste vroom boek. In de afgelopen eeuwen zijn er in ons land alleen al duizenden en duizenden heiligenlevens en vrome tractaatjes en prekenbundels gedrukt.
Ik ben begonnen aan 'Knielen op een bed violen', maar ik kreeg het gevoel dat ik stikte. Woede over die vrome bedriegerij. Ik heb in de middeleeuwse 'Legenda aurea', en ik was verbijsterd dat iemand ook maar één van die zotte martelarenverhalen kon geloven. Laurentius die geroosterd werd en aan zijn beulen vroeg, keer me maar om, deze kant is gaar!
Eeuwenlang zijn er grote brandoffers gebracht, en niet alleen ossen en schapen, maar er werden ook mensenoffers gebracht. Over de hele wereld probeerden mensen hun goden gunstig te stemmen. En dat offeren gaat maar door, al is het maar dat je een hoofddoek draagt, strak om je hoofd, terwille van God, of dat je bijdraagt aan het onderhoud van je kerk. Vragen de goden erom? Kwestie van geloof.
Gelovigen zoeken troost bij God, die nooit luistert en nooit antwoord geeft. Ze bidden, terwijl ze weten dat nog nooit één gebed geholpen heeft. Ja, toen Jezus nog leefde, toen gebeurden er wonderen, en ook de apostelen konden het. Maar daarna? En trouwens, waarom hielp Jezus hier en daar een blinde of kreupele, terwijl je er in Jeruzalem over struikelde en bleef struikelen.
Als er een aardbeving in een gelovig land als Iran gebeurt, en in een huis tien kinderen onder het puin liggen, dankt de moeder God, omdat één kind dat net naar de bakker gestuurd was, bleef leven. Állahu akbar! Of, zoals we vroeger leerden, 'de Heer heeft gegeven, de Heer heeft genomen, de naam des Heren zij geprezen.' God vraagt niets en geeft niets op verzoek. Ook geen hemel of hel. We moeten tevreden zijn met zijn schepping, ons leven op deze aarde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten